Mini Blog

 

Welcome to "Life's Reflective Journey"!

Step into a world where every twist, turn, and moment of life is a canvas for introspection. Here, we embark on a voyage of self-discovery, navigating through the ebbs and flows of existence with mindful reflection. Join us as we unravel the beauty, complexities, and wisdom hidden within life's tapestry. Let's embark on this transformative journey together, one contemplative step at a time.

Welcome aboard!

ମାତ୍ରୁତ୍ୱର ବୋଝ

ନନ୍ଦନ ବିହାର ଛକ ରେ ମୋ ବସକୁ ଅପେକ୍ଷା କରିବା ମୋର ନିତି ଦିନିଆ କାମ ହେଇ ଯାଇଥିଲା l ଏହି ସମୟ ଭିତରେ କେତେ ଅଚିହ୍ନା  ମୁହଁ ସହ ନିତି ଦେଖା ହେଉଥିଲା l ସେମାନଙ୍କ ଭିତରୁ ଜଣେ ଥିଲେ ମାଉସୀ l ଦେଖା ଚାହାଁ ରୁ ଧୀରେ ଧୀରେ କଥା ବାର୍ତ୍ତା ଆରମ୍ଭ  ହେଲା l ସରଳ ହୃଦୟର ମାଉସୀ ଜଣଙ୍କ ସହ ପରିଚିତ ହେବାକୁ ବେଶୀ ସମୟ ଲାଗିଲା ନାହିଁ l 

ସ୍ବର୍ଥପର କିଏ?

ପୁଅକୁ କୁଲେଇଲ ନେଇକି ଯିବା ସାତ ଥର ହେଇ ଗଲାଣି l  ପୁଅ ହାତ କେମିତି ଭାଙ୍ଗିଲା ତାହା ଯେ ଆଉ ଗୋଟେ କାହାଣୀ. l ସେକଥା ଆଉ କେବେ lଆଠଗଡ ର କୁଲେଇଲ ଠାରେ ହାଡ ଭଙ୍ଗା  ଚିକିତ୍ସା ସମସ୍ତଙ୍କୁ ବେଶ ଜଣାଶୁଣା l ଏଥର ଶେଷ ଥର ପାଇଁ ଆସିଥିଲି l ସେଠାରେ ଜଣେ ମଉସାଙ୍କ ସହ ପରିଚିତ ହେଲି l ଆଗରୁ ତ କହିଛି, ମୁଁ ଖୁବ ଶୀଘ୍ର ଅଜଣା ଲୋକଙ୍କ ସହ ମିଶି ଯାଏ l ଏଠାରେ ତ କଥା ଆହୁରି ଅଲଗା l ବେନି ଜନେ ସମ ଦଶା l 

ପ୍ରେମ : ଏକ ସଫଳ ଅସଫଳତା

ଏହି ଦୁଇ ମାସ  ହେବ ଜଣେ ପଡୋଶୀ ପରିବାର ଆମ ଘର ପାଖରେ ରହିବା ଲାଗି ଆସିଛନ୍ତି l ପଡୋଶୀ କହିଲେ ସ୍ୱାମୀ ସ୍ତ୍ରୀ ଦୁଇ ପ୍ରାଣୀ l ସ୍ୱାମୀ ସ୍ତ୍ରୀ କହିଲେ ଦୁଇଟି ପ୍ରେମ ପକ୍ଷୀ l  ମା ବାପାଙ୍କ ପଞ୍ଜୁରୀ ଭିତରୁ ଖସି ଆସିଥିବା 23 ବର୍ଷର ପୁଅ ଟିଏ ଓ 18 ବର୍ଷର ଝିଅ ଟିଏ l. ଏକ ବର୍ଷର ପ୍ରେମ ପରେ ସେମାନେ ନିର୍ଧାରଣ କଲେ ଯେ ଆଉ ପରସ୍ପର ଠାରୁ ଦୁରେଇ ରହି ହେବନି l ତେଣୁ ଯୁକ୍ତ ଦୁଇ ରେ ପଢ଼ୁଥିବା 18 ବର୍ଷର  ଝିଅ ଟି ହୋଟେଲ ରେ ରହି କାମ କରୁଥିବା 23 ବର୍ଷର ପୁଅଟି ସହ ଘରୁ ଲୁଚି ଚାଲି ଆସିଲା l ଲୁଚି ଆସିବାର କାରଣ ଏହିକି ଯେ ଦୁଇ ଜଣଙ୍କ ପରିବାର ଏ ବିବାହ କୁ ବିରୋଧ କରୁଥିଲେ.l କାରଣ ଯାହା ବି ହେଉ l

ସତରେ କଣ ମୋ ଗାଁ ବଦଳୁଛି?

ବହୁତ୍ ବର୍ଷ ପରେ ଗାଁ କୁ ଫେରୁଥିଲି.... ହୁଏତ  ବାହାଘରର ୫ ବର୍ଷ  ପରେ l ସବୁକିଛି ବଦଳି ଯାଇଥିଲା l ମୋ ପରିସ୍ଥିତିରେ,  ଆଉ ମୋ ଗାଁ ପରିସ୍ଥିତିରେ ବି l ପତିଦେବ ଙ୍କର କର୍ମ ବହୁଳତା ଭିତରେ ନିଜ ଘରଠାରୁ ବହୁ ସମୟ ଦୁରେଇ ରହି ଯାଇ ଥିଲି l ଏହା ଭିତରେ ସବୁ କିଛି ପରିବର୍ତ୍ତନ ହେଇ ଯାଇଛି l  

ମୋହ

ସେ ରୀନା ର ଅତି ନିଜର ଥିଲା। ରୀନା ର ବେଷ୍ଟ୍ ଫ୍ରେଣ୍ଡ୍। ରୀନା ତାକୁ ବେଷ୍ଟୁ ଡାକେ। ନିତି ସକାଳେ ତା ଵେଷ୍ଟୁ ମୁଁହ ଆଗ ଦେଖେ ରୀନା। ତାକୁ ସାମ୍ନା ରେ ଦେଖିଲେ ରୀନା ଓଠ ରେ ହସ ଖେଳି ଯାଏ। କେବେ ଯଦି ମନ ଦୁଃଖ ହୁଏ, ଵେଷ୍ଟୁ କୁ ସବୁ ଜଣାଏ ସେ। ଖୁବ୍ ସଜେଇ ହେଇ ଫୁଲେଇ ହୁଏ ଵେଷ୍ଟୁ ଆଗରେ। ଆଉ କାହାକୁ କିଛି କହି ପାରୁ କି ନ ପାରୁ, ସବୁ କଥା କହେ ଵେଷ୍ଟୁ କୁ।ଏମିତି ଲାଗୁଥିଲା ଯେମିତି ରୀନା ପାଇଁ ଵେଷ୍ଟୁ ସବୁଠୁଁ ଅଧିକା ମୂଲ୍ୟବାନ। ଵେଷ୍ଟୁ ମଧ୍ୟ ଯେମିତି ଚାହିଁ ରହି ଥାଏ ରୀନା ର ବାଟ କୁ। ରୀନା କୁ ଦେଖି ଦେଲେ ଵେଷ୍ଟୁ ର ଝାଉଁଳି ଯାଇଥିବା ମୁଁହ ଟି ସତେଜ ହେଇ ଉଠେ।ରୀନା ତା ଦେହରେ ଧୂଳି ଲାଗିବାକୁ ଦିଏ ନାହିଁ।

ଝଡ଼ ଶାନ୍ତ ହେଲା ପରେ

ମମତା ଦାଣ୍ଡ ପିଣ୍ଡାରେ ମନୋହରୀ ବାଲା କୁ ଦେଖି ଭାରି ଖୁସି ହେଇଯାଇଥିଲା।ମାଆ.... ମାଆ...., ଜଲଦି ବାହାରକୁ ଆସ।

 ସୀମା ଖୁଡ଼ି....., ରିଙ୍କି ଭାଉଜ.....। ଆସ, କିଣିବ। ଡାକ ଛାଡ଼ିଲା ମମତା। ମମତା ଡାକ ଶୁଣି ତାର ମାଆ, ସୀମା ଖୁଡ଼ି, ରିଙ୍କି ଭାଉଜ ସମସ୍ତେ ମନୋହରୀ ବାଲା ପଖରେ ପହଞ୍ଚିଲେ। ମମତା ପାଇଁ ମାଆ ଟିକିଲି, ନଖ ପାଲିସ, ମୁଣ୍ଡରେ ଲଗା କ୍ଲିପ୍, ଅଳତା ଆଦି କିଣି ଦେଲେ। ରିଙ୍କି ଭାଉଜ ଓ ସୀମା ଖୁଡ଼ି ବି କେତେ କଣ କିଣିଲେ। ମମତା ଲକ୍ଷ୍ୟ କଲା ମାଆ ନିଜ ପାଇଁ କିଛି ବି କିଣିଲେ ନାହିଁ। ତେଣୁ ସେ ଗୋଟେ ଟିକିଲି ପ୍ୟାକେଟ  ରିଲା ମାଆ ଙ୍କ ପାଇଁ।ହେଲେ ମାଆ ମନା କଲେ। ସୀମା ଖୁଡ଼ି ବି କହିଲେ ମାଆ ଲଗେଇବେ ନାହିଁ ବୋଲି। ଆଠ ବର୍ଷ ର ଟିକି ଝିଅ ମମତା ସେଦିନ ବୁଝି ପାରି ନ ଥିଲା, କାହିଁକି ମାଆ ମନା କଲେ। ସେ କେବେ ବି ମାଆଙ୍କୁ ଭଲ ଶାଢ଼ୀ ପିନ୍ଧିବାର ଦେଖିନି କି କେବେ ସଜବାଜ ହେବାର ବି ଦେଖିନି। ସବୁବେଳେ ଧଳା କିମ୍ବା ମାଟିଆ ରଙ୍ଗର ଶାଢ଼ୀ ପିନ୍ଧନ୍ତି ମାଆ।କୌଣସି ପର୍ବପର୍ବାଣୀ ରେ ବି ସଜବାଜ ହୁଅନ୍ତି ନାହିଁ। ହେଲେ କାହିଁକି?

ବାଃ ରେ ସଂସାର! ବାଃ ରେ ସଂସାରୀ

ଆଜ୍ଞା କଥାଟି ଶୁଣିବାକୁ ହୁଏ ତ ବଡ ଅଜବ ଲାଗିପାରେ, କି ହୁଏ ତ ମତେ ଅଜବ ଲାଗୁଛି, ଜାଣିପାରୁନି। ହେଲେ ସେ ଦିନ ଯଦି ମୁଁ ସେ ରେଷ୍ଟୁରାଣ୍ଟ  କୁ ଯାଇ ନ ଥାନ୍ତି, ଏତେ ବଡ ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ବ ଙ୍କ ସାକ୍ଷାତ ପାଇ ପାରି ନ ଥାନ୍ତି। ସେଦିନ ରେଷ୍ଟୁରାଣ୍ଟ ରେ ଏକା ଏକା ବସି ମୁଁ  ଦେଇଥିବା  ଖାଇବା ଅର୍ଡର୍ କୁ ଅପେକ୍ଷା କରି ଥାଏ। ଠିକ୍ର ମୋ ଟେବଲ୍ ର ସାମ୍ନା ଟେବଲ୍ ରେ ତିନି ଜଣ ଅତ୍ୟାଧୁନିକା ନାରୀ ବସି ଥିଲେ. ତିନି ଜଣଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଜଣେ ସାଧା ଖାଉ ଥିଲେ। 

ମୁଁ ସୁରକ୍ଷିତ କି?

ମୋ ସହରର ସାରା ଭାରତରେ, କହିବାକୁ ଗଲେ ସାରା ବିଶ୍ୱରେ ବହୁତ ବଡ କ୍ଷତି ରହିଛି।  ଐତିହାସିକ ସହର ମୋର।  ସଂସ୍କୃତି ଓ ପରମ୍ପରା କୁ ବହୁତ ସମ୍ମାନ ଏଠି।  ମୋ ସହର ଦେଖିବାକୁ ରାଜ୍ୟ ଓ ଦେଶ ବାହାରୁ ପର୍ଯ୍ୟଟକ ବି ଆସନ୍ତି।  ଆଜି କାଲି ମୋ ସହରକୁ ଆଧୁନିକୀକରଣ କରା ଯାଉଛି।  ଅନ୍ୟ ସହ ତାଳ ଦେଇ ନ ଚାଲିଲେ ଆମେ ସମାଜର ପଛୁଆ ବର୍ଗରେ ଗଣା ହେବା।  ଯୁଗ ବଦଳୁଛି, ମୋ ସହର ବଦଳିବନି ବା କେମିତି।