ଦୁଗ୍ଧରେ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଏକ ପୋଖରୀ

 

ଥରେ ଜଣେ ରାଜା ତାଙ୍କର କିଛି କର୍ମଚାରୀଙ୍କୁ ପୋଖରୀ ଖୋଳିବାକୁ କହିଥିଲେ। ପୋଖରୀଟିଖୋଳିବା ପାଇଁ ସୈନିକମାନେ ରାଜ୍ୟର କିଛି କୁଶାଳୀ ଶ୍ରମିକଂକୁ ନିଯୁକ୍ତ କଲେ , ପୋଖରୀ ଖୋଳା ସରିବା ପରେ  ରାଜା ଏକ ଘୋଷଣା କଲେ ଯେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଘରୁ ଜଣେ ଜଣେ ଆଜି  ରାତିରେ ଏକ ଗ୍ଲାସ କ୍ଷୀର ଆଣି ପୋଖରୀରେ ଢାଳିବେ | ପୋଖରୀଟି ସକାଳୁ କ୍ଷୀରରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ହେବା ଉଚିତ୍ | ଅର୍ଡର ପାଇବା ପରେ ସମସ୍ତେ  ନିଜ ନିଜ ଘରକୁ ଫେରି ଗଲେ | 

ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତି ରାତିରେ କ୍ଷୀର ନେବାକୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହେଲେ | ସେ ଭାବିଥିଲେ ଯେବେ ସମସ୍ତେ କ୍ଷୀର ଆଣିବେ ଏବଂ ପୋଖରୀରେ ଢାଳି ବେ , ସେ କେବଳ ଏକ ଗ୍ଲାସ୍ ପାଣି ଲୁଚାଇ ପୋଖରୀ ରେ ଢାଳି ପାରିବେ | କାରଣ ରାତିରେ ଅନ୍ଧକାର ଯୋଗୁଁ  କେହି ଜାଣିପାରିବେ ନାହିଁ | ତେଣୁ ସେ ଶୀଘ୍ର ଯାଇ ପୋଖରୀରେ ପାଣି ଢାଳି ଚାଲି ଆସିଲେ|

ସକାଳେ ରାଜା ପୋଖରୀ  ପାଖକୁ ଆସି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହେଇ ଯାଇ ଥିଲେ, କାରଣ ପୋଖରୀଟି କେବଳ ପାଣିରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ଥିଲା! ପ୍ରତ୍ୟେକ ବ୍ୟକ୍ତି ଅନ୍ୟ ଜଣଙ୍କ ପରି ଭାବୁଛି ଯେ “ମୋତେ କ୍ଷୀର ଢାଳିବାକୁ ପଡିବ ନାହିଁ, ଅନ୍ୟ କେହି ତାହା କରିବେ |”

କାହାଣୀରୁ ଏହି ଶିକ୍ଷା ମିଳେ ଯେ, ସମସ୍ତ ଉଚିତ୍ କାର୍ଯ୍ୟ  ତୁମଠାରୁ ଆରମ୍ଭ ହୁଏ, ଯଦି ତୁମେ ତାହା କରୁ  ନାହ, ଅନ୍ୟ କେହି ତାହା କରିବେ ନାହିଁ | ତେଣୁ, ସମାଜରେ  ପାର୍ଥକ୍ୟ ଆଣିବାକୁ ହେଲେ  ନିଜକୁ ପରିବର୍ତ୍ତନ କରନ୍ତୁ |